Hoe het begon...

Het is de internationale dag van de naaimachine vandaag, ideaal voor een postje over hoe de naaikriebel juist begon. Toeval wil dat bommama net gisteren ook vroeg van wie ik het heb en hoe het begon. Dus hier het verhaal van de naaimachine!

Vroeger had ik op mijn kamer een winkeltje staan. In dat winkeltje stonden stoffen popjes, ongeveer zoals deze:  (maar veel mooier ;-) )

Mama had ze gemaakt. Toen ik hoorde dat vrienden van mij in verwachting waren van hun tweede kindje heb ik met oude hemden van papa en wat vulling geprobeerd om die popjes na te maken. Met de hand. Eén groot en één klein en die had ik dan met de handjes aan elkaar gemaakt, zodat ze samen bleven.

Van bomma kreeg ik een naaiboek uit de winkel. Daaruit tekende ik voor het eerst een patroon. Er stond een schattig hondje in dat ik graag wou maken, dus knipte ik uit een satijnen pyjama van mama de patroononderdelen. De hond uit satijn is er echter nooit gekomen, de stofdelen zitten wel nog altijd tussen dat naaiboek. Er kwam wel een hondje uit hetzelfde hemd als die poppetjes. Ook met de hand in elkaar gezet.

Ik studeerde ondertussen af als kleuterjuf en via via vond ik een naaiworkshop voor kleuterjuffen. Daar kon je spulletjes maken om in je klas te gebruiken. Ik maakte een sneeuwmannen-dobbelspel, een knikkerdoolhof en een rijstzakje om figuurtjes in te zoeken.

Ondertussen kwam mama's naaimachine van onder het stof en ik probeerde er op te stikken. Na een bezoekje aan het stoffenspektakel kon ik aan de slag. Deze oefenbeer zou het eerste projectje op de machine worden. Ik kreeg mijn eerste naailessen van bommama! Mijn machine was in onderhoud en het duurde wel eventjes voordat ik die terug had... (6 maanden!)

 
Kijk eens hoe enthousiast ik was! Ik koos wel een moeilijke weg, want tekende mijn allereerste patroontje zelf en werkte als eerste met tricot (ipv katoen). Ik liet labeltjes maken en er volgden nog 2 kleine beertjes. Toen ging Diony op reis met zijn studenten en om hem welkom thuis te heten maakte ik Jack Jack. Jack Jack lukte al aardig zonder ondersteuning, maar bommama heeft zijn hele buikje erop gedriegd voor mij.

Daarna wou ik de kussens voor in ons eigen stekje naaien en volgde een workshop patroontekenen; daar maakten we een kussen. Dat was eigenlijk te gemakkelijk na de beren, maar ik heb er wel met biais leren werken. Toen kwam de workshop waar ik deze handtas maakte. En toen was ik vertrokken denk ik... Wat volgde er nog? Een cirkelsjaal, kerstsokken, kerstkussens, kaartenmapjes, zorgenvriendjes. Ondertussen vroeg Mr Pomegranate me ten huwelijk en ik wou m'n trouwjurk zelf maken, dus kreeg ik voor mijn verjaardag een paspop! M'n trouwjurk, ons ringkussentje, babyspulletjes, een pennenzak, een laptoptas, een rokje, nog een babycadeautje, een toiletzak, nog een jurk, een linore voor mama en een vlaggenlijn!

Ben ik dan nu een echte naaister? :D Hier mijn to-dolijstje!