Naaidip en naaikriebels

Het is ondertussen al even 2022, maar er staat voor dit jaar nog geen enkele blogpost online; een droevige zin om deze blog mee te beginnen.

Een fameuze naaidip, heet dat. Het ontbreekt me aan tijd en vooral zin om te naaien, hoewel ik nog veel projectjes klaar heb liggen. De moed om eraan te beginnen is ver zoek.

De technische werkloosheid door corona, de onzekerheid over werk en uiteindelijk de zoektocht naar nieuw werk slorpten veel energie op. Er kwam ook nog bij de dat kindjes beurt om beurt ziek waren gedurende een hele periode. We waren even gesloopt en toe aan op adem komen. Naaien stond echt niet meer op m'n lijstje.

Ondertussen heb ik (al even hoor 🤗) werk gevonden. 's Avonds na de 'avondshift', als de kindjes slapen, heb ik, naast het huishouden, evenwel alleen nog maar zin om 'op de bank te hangen'. De energie zal wel eens terugkomen zeker, maar voor nu zal ik nog even dromen over nieuwe projectjes. Het begint wel eindelijk terug te kriebelen... :-)

In februari naaide ik trouwens wel nog iets kleins!
Emmaline wou graag een pinguïn zijn met carnaval. Een maskertje kreeg ik nog nèt op de wereld. Helaas was de kleine pinguïn ziek op de dag van het carnavalsfeest op school. Ze droeg het dan maar om naar de dokter te gaan.

Het werd uiteraard een meisjes-pinguïn met een schattig, klein, roze strikje.

Patroon: eigen ontwerp.

De naaikriebels zijn aan het terugkomen door de prachtige klaprozen in onze tuin, een dito stofje én een luiertas die het aan het begeven is en dus dringend door een nieuwe tas vervangen moet worden.

Kriebel, kriebel, ... Het patroon is er, de stofjes en fournituren ook. Waar wacht ik nog op? 🌺

Wordt vervolgd...